Rrugëtim

Mbrëmje

Unë dhe jeta ime

si një kalorës me kalin e vet të bardhë

Do të ndalojme diku për t’u shlodhur sonte

Fli -i them-është vonë

Lodhur je e nesër rrugë kemi prapë

Pengesat nuk i dimë, moti s’na premton

Vec, në mbarim të rrugës, do kemi kohë plot

Ngultas më sheh

tek jelet ja lëmoj e ballin përkëdhel.

Fli ti-më thotë me sy- Kuajt flenë në këmbë

Dhe duket sikur qeshet me një mendim të fshehtë

Të fle dua vërtet

Trupi është lodhur por, mendja më sfidon

Në ethe përpëlitet të njohë gjith’ rrugëtimin

Sa larg është vendi tjeter?... Ku do ndalojmë prapë?

Vec kali fle i paqtë

Për të ka vetëm sot

Pushimi është pjesë e rruga është qellimi

Në fund të kësaj rruge, do nisë një tjetër prapë

E unë qesh me veten se kalin dot se shoh, të qetë e pa galop.

Mbrëmje

Unë dhe kali im i bardhë, flemë

........