Nje histori si gjithe te tjerat - Marre nga Rrefimi “Une kam mekatuar”

Je e shemtuar, egoiste, e lige!!

Nuk te dua!-tha Ajo dhe doli nga jeta ime kaq shpejt sa me tronditi. Historia e nje jete dashuri, u fshi kaq papritmas sa nuk po mundesha dot te merrja fryme. Nje jete te tere e kisha dashur aq shume!

Sigurisht qe kishte te drejte(per dy te parat po). Isha tejejt shemtuar ne ate vit te trishte. Fryre si nje buke e ardhur keq, damare te kuq e deformime ne fytyre e trup, percudnonin cdo tipar nga ato qe dikur me benin te dukesha e bukur. Ishte viti me i keq i jetes sime dhe, vetem te berit egoiste me shpetoi nga ikja...E lige? Mbase edhe kjo eshte e vertete sepse, kur njeriu nuk eshte mire me veten, edhe i “lige” behet.

Te mendosh se sa absurd ishte momenti i ndarjes sone!! Ishim ne spital tek ime eme qe te nesermen do operohej nga zemra, me nje shanc fare te vogel qe t`ja dilte. E bukura jone kish vendosur qe te merrte kete hap dhe nuk priste diskutime. Ne ishim aty per te ndihmuar sa te mundnim. Ne fakt, besoj se te gjithe kishim arsye teper te ndryshme pse ishim atje, arsye qe lidheshin me shume me ne se me te.

Ajo-tezja ime-ishte motra e vogel(nder 9 femije) e mamit tim dhe, ne nje menyre apo nje tjeter, konkuronte me ne (tre vajzat biologjike) per vendin e pare. Mama jone kish qene me pare dhe vazhdimisht mamaja e saj sepse ishte personi qe e takonte me shpesh qysh ne femijerine e hershme. Ajo ish femija e vogel ndersa mami, vajza me e madhe. Mami praktikisht e kish rritur. Ne, dy prej vajzave te mamit tim, praktikisht na kish rritur motra jone e madhe sepse, ne femijerine tone, babi ishte gjithe kohes me sherbime kurse mami ne nje pune shume te lodhshme.

Mami ishte kisha(xhamia) ku te gjithe “faleshin” e rrefeheshin, ishte tempulli i paqes ku inatet qe te tjeret kishin mes tyre nuk ngaterroheshin...ku mbrohej i forti dhe i dobeti...ku dera ishte gjithmone hapur.

Kur hallet personale mbaronin, rutina vazhdonte me hallet tona. Ishte thjesht per rutinen e ankeses dhe jo per te zgjidhur hall. Nje shembull: Kur “qaheshin” hallet e mia(edhe halle qe as i kisha imagjinuar ndonjehere e jo me t`i kisha) une mund te isha psh duke kercyer latine ne nje klub te hareshem ne mes te miqve(!!!) teksa situatat e veshtira te cilat vertet mund te me shqetesonin gjate dites, megjithese mund te zgjidheshin me nje “klik” nga vajtojcat, ato as nuk i imagjinonin dot. Gjithsesi, duke e ditur se keto probleme i kane te gjithe, nuk shqetesohesha, prisja e madje as mbaja inat. Vazhdoja t`i doja me nje dashuri pa kushte.

E putha ne koke ate dite, ashtu sic puthen vetem njerzit te cilet i do me shume. Ndonjehere me pelqente ta puthja edhe ne gushen e bardhe qe per mua mbante era qumesht.

-Mos m`i prish floket!!-me bertiti ne fillim dhe, fare pak caste me pas, mu hakerrye: -yfffffff, qelbesh era duhan!!

E vertete qe sapo kisha pire nje cigare, pas 12 oresh tension e frike per jeten e mamit por, te qelbesha??!! Ndjeva nje tronditje brenda vetes si nje vullkan qe sa po “zgjohej”.

U tremba edhe vete sepse e di se sa te keq e kam “shejtanin” qe perpiqem ta mbaj burgosur me shtate dryne por....teper vone.

Pikerisht gjate shperthimit te “vullkanit”, ndodhi e keqja (apo mbase e mira sepse me vone ndryshove mendim krejt)....