Eliza, “Mikja” ime Imagjinare (vazhdim i tregimit qe nuk do botohet kurre: Une kam mekatuar).

Ch 2

.............................

-Zgjohu oooo se po gerhet!!!-Bertet Eliza (Alice).

-Cfare ke o Toce!!- I kthehem une duke e goditur me jastek.

........

Qe tju sqaroj, Eliza besohet te jete shoqja ime imagjinare qysh nga femijeria.

E verteta eshte qe,nuk eshte hic Eliza(e cila eshte vertet imagjinare) por, autori qe e krijoi.

Une me vete them Charles por, kur flas me te nuk e jap veten. Vazhdoj te pretendoj qe eshte Eliza. Thelle thelle besoj se Charlesit(Lewis Caroll) i ka ngelur ora dhe beson se jam Alice(Eliza). Kjo per nje rrethane tejet aksidentale qe ndodhi ne Oksford ne vitin 1996.

.....

Ate kohe isha gazetare ne ATSH dhe perfitova ate qe synoja: Nje burse per te studiuar tek REUTER, agjensia me e mire e lajmeve per mua(dhe jo vetem).

Nuk do zgjatem tek kjo por, e them vetem sepse sherben si sfond per ate qe ndodhi ate dite(mbremje me mire) ne Oksford, diten qe vizitonim kishen(dikur mence e studenteve) me mua dhe Ciceronin.

Ciceroni, nje personazh shume interesant tani qe e kujtoj(nje mulat ne te 40-tat me smoking e papion, pamja dhe statura perfekte qe imagjinoja per nje mazhordom), tregonte historine se si u krijua Eliza ne boten e cudirave pikerisht ne sallen qe ne po vizitonim dhe ku autori kish qene student asokohe.

Ai spjegonte ne detaje momentet e krijimit: deren e vogel atje poshte(ku u “ngjiz” porta per ne boten e cudirave), xhamat e pikturuar(specifikisht te nje dritareje atje lart salles) ku dukeshin veshet e lepurushit...nejse. Ne nje moment, “mazhordomi” qe kishte kohe qe tregonte, me drejtohet me xhentilese: Maam(zonje), a e keni vene re se grupi juaj ka 20 minuta qe eshte larguar??

Une ri-futem ne realitet dhe tejet e shqetesuar shoh rrotull. Vetem une dhe ciceroni ishim atje dhe, xhamat e ngjyrosur te nderteses tashme ishin bere gri nga muzgu. Kisha humbur ne tregim dhe...kisha humbur vertete(oooooo....paniku im ngriti krye frikshem)-Si do kthehem?????

Mos u shqetesoni Maam.

Ju coj une-foli burri prej cokollate qe, nuk di pse ne ate moment mu duk tejet real(bashke me rrezikun qe nje situate reale mund te kete)....

Arrita e shoqeruar ne hotel teksa tek recepsioni rremuja kishte arritur kulmin. Tre telefonata arriten me ne fund te normalizojne situaten qe, pas “humbjes sime” kishte precipituar keq tek organizatoret e tripit tone ne REUTER.

Nje telefonate autoritare nga Roger, drejtuesi i grupit tone, me beri te kuptoj qe nuk do tolerohesha me ne situata te ngjashme

Sa pa tru-mendoja une-Mire qe me harruan atje por edhe ishin te revoltuar!!!

E gjitha kjo per nje perralle.....

Isha 32 vjec dhe me dy femije atehere ne fakt por, me sa duket, ende degjoja me endje perrallat.

...........

to be continued