Dedikuar...

U rrëzua një lis.

Ishte një lis i fortë, me rrënje sa e gjithë lagjia

Ishte një lis me kurorë të madhe sa gjithë shtëpitë e fisit

Ishte një lis i bukur si hyjni, si AI asnjë tjetër

Në të rij e të vjetër

U rrëzua një lis

Askush nuk e pa kush e preu, askush nuk tregoi përse

Sëpata mbeti pa zot, i zoti u zhduk me mjegullën, lisi ra...atje.

Pas lisit rrëshkiti një kodër, gurët shkaktuan tërmet

Fajtori s'u gjet

.......

Vec lisi kishte lastarë

Lastaret ishin të fortë e rrënjë lëshuan sa dy lagje bashkë

Ishin lastarë të sojmë e, sa shtëpitë e tre fiseve e bënë kurorën

Lastaret ishin të bukur si hyjni, si ATA asnjë tjetër

Në të rinj e të vjetër

Lisi kishte lastarë

Të bukur, të fortë, të mbarë...të mjaftë për të nisur një pyll

Lastarët do marrin kodrën përpjetë e do arrijnë zotat

Sëpata më nuk pret dot e as lastarë nuk lëshon dot i paudhi

Vetëm si kukudhi

......

Në kodrën mbi qytet

Perënditë janë ulur shesh e bisedojnë gëzueshëm me Lisin